ฉันมีความสุขกับความสัมพันธ์ของเราที่ ไม่รีบร้อน ไม่เร่งรัด และไม่คาดหวัง
ฉันไม่คาดหวังว่า เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป และเขาก็ไม่คาดหวังให้เป็นเช่นนั้นด้วยเหมือนกัน
ความสัมพันธ์ของเราดำเนินไปแบบไม่จริงจัง จนบางคนสงสัยว่า พวกเราอยุ่กันในฐานะอะไร
สำหรับฉัน เขาคือคนที่มาแต่งแต้มสีสันให้ชีวิต เมื่อก่อนที่จะพบเขา ฉันอยู่คนเดียวได้มาปีกว่า คงไม่ผิดถ้าบอกว่า เขาเข้ามาเป็นแรงบันดาลใจ เป็นกำลังใจ เป็นเสียงหัวเราะ
ส่วนสำหรับเขา ฉันไม่รู้หรอก ว่าฉันเป็นอะไร และไม่อยากรู้ เขาไม่ได้ขอให้ฉันเปลี่ยนแปลงตัวเอง แต่โดยไม่รู้ตัว บางสิ่งบางอย่างของฉันได้เปลี่ยนไป เพื่อตอบแทนความมีน้ำใจ และความเอาใจใส่ของเขา
ฉันไม่รู้ ว่าทุกวันนี้ ความรู้สึกระหว่างเรา เรียกว่าความรักได้หรือไม่ บางทีเราอยู่กันเหมือนคนรัก แต่บางทีเหมือนเป็นเืพื่อนสนิทมากกว่า
เขายังคงคิดถึงคนเก่า ยังคงเจ็บปวด เสียใจกับความทรงจำเก่าๆ ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติ เพราะผู้หญิงคนนั้น คือคนที่เขาวาดหวังว่าจะแต่งงานด้วย อาจไม่ใช่รักแรก แต่คงเป็นคนที่รักมาก
แต่ฉันอยากจะเชื่อ ว่าความรู้สึกดีๆ ที่เขามีให้ฉัน ไม่ใช่สิ่งหลอกลวง เขาไม่ได้หลอกใช้ฉันเพื่อจะลืมคนเก่า และฉันไม่เคยต้องการให้เขาลืมใคร
ฉันไม่คิดว่า ความรู้สึกดีๆที่เรามีให้กัน ซักวันจะแปรเปลี่ยนเป็นความรัก เป็นความต้องการที่จะอยุ่ร่วมกันตลอดไป ฉันอยากให้เราอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ อย่างนี้ก็เพียงพอ
ฉันไม่ปฏิเสธ ว่าฉันมีความต้องการที่จะอยุ่กับเขาตลอดไปในบางครั้ง ก็เป็นธรรมดาของหญิงสาวที่มีคนสำคัญอยู่ใกล้ตัวไม่ใช่หรือ แต่ฉันพยายามเก็บความคิดนั้นไว้ ไม่อยากใส่ใจจริงจัง เพราะเขาคงไม่ใช่คนสุดท้ายของชีวิตฉัน เหมือนกับฉันก็จะไม่ได้เป็นคนสุดท้ายในชีวิตของเขาด้วย
ไม่ใช่ว่าเราไม่จริงใจต่อกัน ฉันให้เขาไปหมดทั้งใจ แต่แปลกมั้ย ที่ฉันไม่เสียใจเมื่อเขาบอกว่า เขายังรักคนเก่า ไม่ได้พยายามรั้งเขาไว้ให้อยู่กับตัว และไม่บอกให้เขาเลิกคิดแล้วหันมาสนใจฉันคนเดียว
ฉันไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมถึงไม่เสียใจ ไม่เจ็บปวดบ้าง ฉันรู้แค่ว่า ตอนที่เห็นเขาเสียใจ เห็นเขาเศร้าซึม ฉันไม่อยากเอาอารมณ์ของตัวเอง ไปผลักไสไล่ส่งเขา ทำให้เขารู้สึกแย่กว่าเดิม หรือว่าฉันเจ็บปวดเหมือนกัน เพียงแต่ไม่อยากเพิ่มภาระให้เขา
ใครๆ อาจคิดว่า เขาเห็นฉันเป็นตัวสำรอง และในบางที ฉันก็ทำตัวเป็นเหมือนตัวเลือกสำหรับเขาด้วย ไม่ใช่ว่าฉันไม่รักตัวเอง ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีศักดิ์ศรี แต่ทำไม ฉันก็บอกไม่ได้
ความคิดของเขา คนที่รู้ดีที่สุดก็คือเขา ความรู้สึกของฉัน ฉันรู้ดีที่สุดว่า ฉันไม่ได้เป็นตัวเลือก และไม่ได้สูญเสียอะไรไปเลย
ฉันไม่ขอให้เขารักฉันมากขึ้น และไม่กลัวถ้าเขาจะรักฉันน้อยลง ความรู้สึกของเราสองคน อยู่ในจุดที่สมดุลกันตั้งแต่วันแรก จนถึงวันนี้ เขาคือคนที่พอดีสำหรับฉัน ส่วนฉันจะเป็นอะไรสำหรับเขาก็แล้วแต่ แต่ถ้าเขายังสมัครใจที่จะจับมือฉันไว้ ฉันก็จะไม่ปล่อยมือเขา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น