นับจากวันแรกที่ได้คุย ได้พบกัน จนถึงตอนนี้ ก็ปีนิดๆแล้ว
เขายังคงเป็นเขา อย่างไรก็อย่างนั้น
ส่วนตัวฉัน ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมถึงชอบหงุดหงิด ชอบขัดอกขัดใจกับสิ่งที่เขาทำ
มันเหมือนกับ เขาทำอะไรก็ไม่ถูกใจซักอย่าง ทั้งที่เมื่อก่อน เราเข้ากันได้ดี
เราคุยกันน้อยลง อยู่ด้วยกันน้อยลง ทั้งๆที่ฉันเคยคิดว่า ตอนนี้เราย้ายมาอยู่ใกล้ที่ทำงานของเขาแล้ว และคอนโดที่เขาเคยอยู่ ก็ใกล้กับอพาร์ทเมนท์ที่ฉันอยู่ แต่กลับกลายเป็นว่า เขาเริ่มอยู่กับตัวเองมากขึ้น และอยู่กับฉันน้อยลง
หรือเป็นเพราะฉันเอาแต่ใจ และเห็นแก่ตัวแบบงี่เง่า ฉันเลยอยากให้เขาอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา ทั้งที่ฉัน ไม่เคยพยายามเอาตัวไปใกล้เขาเลย
ฉันไม่ชอบ เวลาที่เขาไปไหนกับคนอื่น ที่เขาเรียกว่า "เพื่อน"
ฉันไม่ชอบ เวลาที่เขาคุยกับคนอื่น ที่เขาเรียกว่า "เพื่อน"
ฉันเป็นคนขี้หวงและขี้หึง แต่ฉันก็ไม่อยากทำให้เขา ต้องเสียเพื่อน ซึ่งเขาเอง ก็เลิกคบเพื่อนไม่ได้ ฉันจึงเป็นฝ่ายต้องเอาตัวเองออกมา
ฉันกลายเป็นคนที่อยู่ใกล้ แต่แทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขา เพราะฉันพยายามปิดหูปิดตาตัวเอง ไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น
เวลาเขาไปไหน ชวนไปไหนด้วย ฉันก็ไม่ไป ฉันโกรธที่เวลาฉันอยากไปไหนแล้วเขาชอบพูดว่า เขาไม่มีตังค์ ฉันเลยทำแบบนั้นบ้าง แต่กลายเป็นว่า ฉันไม่มีตังค์ที่จะไปไหนได้จริงๆ ในขณะที่เขา ได้ไปเที่ยวที่โน่นที่นี่กับเพื่อนของเขา
การทำแบบนี้ จะทำให้เขาออกห่างไปจากฉันไหมนะ ถ้าเขามีคนใหม่ ฉันจะรู้ไหมนะ หรือฉันจะกลายเป็นตัวโง่งมเหมือนครั้งก่อนอีก
ฉันอยากจะไว้ใจเขา อยากจะเชื่อเขา ว่าเขาจะไม่หักหลัง ไม่ทรยศ ไม่หลอกลวง
แต่...ฉันไม่สบายใจเลย
ฉันควรจะทำอย่างไรดีนะ เขาไม่ได้เปลี่ยนแปลง แต่เป็นตัวฉันเองหรือเปล่า ที่เปลี่ยนไป ???
